น้องงูมาหาตอนเที่ยงคืน ทำเป็นซานต้าไปได้...

เมื่อคืนตอนเที่ยงคืนกว่าๆ นั่งทำงานอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก อยู่ๆน้องชานม น้องหมาตัวโตที่บ้านมันเห่าดังมากๆ ทีแรกคิดว่ามันเห่าคนแปลกหน้าเดินเข้ามาในซอย แต่เสียงดังที่โรงรถ งั้นก็น่าจะเห่าหนูที่โรงรถ แต่เที่ยวนี้เห่านาน เห่าไม่เลิก แถมยังย้ายมาเห่าต่อแถวๆประตูหน้าบ้าน แลดูผิดสังเกตก็เลยเปิดไฟดู

พอไฟสว่าง มองผ่านมุ้งลวดออกไปก็เจอสิ่งมีชีวิตตัวยาวๆแบบนี้อยู่ที่พื้นหน้าบ้านค่ะใกล้ๆรองเท้าคุณตา อ้อ น้องงูนั่นเอง ก็เลยรอดูว่ามันจะทำยังไง ปกติมันควรจะกลัวเราแล้วเลื้อยหนีไปใช่ไหมคะ แต่มันไม่กลัวค่ะ มันกลัวหมามากกว่าคน รอพักนึงมันก็เลื้อยมาที่ประตู แล้วพยายามจะเข้ามาในบ้าน มันเอาหัวเข้ามาได้นิดนึงที่รอยแยกบานเลื่อน ว้าย ไม่ได้เชิญ อย่าเข้ามานะ...ก็เลยเอาไม้เท้าคุณตาตีหัวมัน มันหลบทันแล้วเลื้อยถอยกลับ ไปไหนก็ไม่รู้ น้องชานมก็เงียบไป คือมองๆแต่ไม่ได้เห่า เราก็มองๆเหมือนกัน แต่ไม่เห็นแล้ว

ตานี้ก็กลัวว่ามันจะเข้าบ้านมานอนกะเราที่โซฟา อารมณ์หนังแม่เบี้ยนะคะ ก็เลยเปิดบ้านให้โทนี่ น้องหมาตัวเล็กเข้ามานอนข้างในบ้าน เผื่อน้องงูจะเกรงใจไม่เลื้อยเข้าบ้าน ส่วนตัวเองก็ขึ้นไปนอนชั้นบน กะว่าให้โอกาสมันเลื้อยหนีไปไกลๆ ปกติน้องงูที่นี่ไม่เคยเข้าบ้าน มากสุดที่เคยเจอคือเกาะอยู่ที่ประตู เวลาเปิดประตูมันจะหล่นลงมา ซึ่งถ้ากรณีนั่นเราก็จะวิ่งหนีไปแอบดูอยู่ไกลๆก็แล้วปล่อยให้งูเลื้อยไปที่อื่น ซึ่งงูส่วนใหญ่ที่เจอก็ทำตามสคริปต์เป็นอันดี เราใช้ชีวิตร่วมกันด้วยดีประสาสิ่งมีชีวิตบนโลกเหมือนกัน

ก่อนขึ้นไปนอนก็เข้าไปดูคุณตาในห้องนอนแล้วเห็นนอนหลับดี ก็เลยขึ้นไปนอน เพิ่งมารู้ตอนเช้าว่าเมื่อคืนคุณตาตื่นมาตอนจะตีสามไปเข้าห้องน้ำ เจอมันอยู่ในห้องน้ำแถวๆสายฉีดน้ำ แต่คุณตาก็คือคุณตา เจอแล้วกลัวว่าจะเป็นอันตรายก็เลยตีเจ้าตัวชะตาขาดตัวนั้นจนตายแล้วโยนออกไปนอกบ้าน

นะ... อยู่ด้วยกันแบบห่างๆดีแล้ว ถ้าไม่ได้เชิญอย่าเข้ามานะ เอาแค่เรารู้สึกว่าเสี่ยง เราเอาถึงตายเลยนะ ขออโหสินะจ้ะ